Ik zie hem nog staan
Daar, op het hoekje van de straat
Onopvallend, blendend in the crowd,
Observerend, in zijn rechterhand vasthoudend aan
een brok staal geklonken aan een glad stuk beukenhout
In zijn linkerhand een aardbeiensmoothie
Slurpend
Genietend
Geanimeerd kijkend naar een vent
die een polaroid probeert
te winnen bij een schiettent
In een oogwenk verdwijnt hij,
een lege smoothiebeker achterlatend
Weer aan het werk achter de dranghekken
die de stoep scheiden van de straten
Door de luidsprekers klinkt vol enthousiasme
"Ja dames en heren daar komen ze aan!"
Zijn cue om positie te kiezen
en er eens goed voor te gaan staan
Terwijl ik zijn knokkels wit zie worden
op het moment dat hij het hout stevig in zijn vuist sluit
En hij nog snel op een briefje kijkt
om er zeker van te zijn dat hij elk misverstand uitsluit
Denk ik bij mezelf
Wat een goddamn motherfucking held
baas, kapitein
Ik wou dat ik een dag
de man met de hamer mocht zijn
Geef mij dat ding
en ik laat underdogs winnen
Laat zwervers met prinsessen trouwen
kabouters met reuzinnen
Geef mij dat ding
en ik zal alle vanzelfsprekendheid uit het leven slaan
en vervang het door
hoop en geloof
dat wonderen nog steeds bestaan
