zaterdag 7 december 2013

Het zijn de nachten

overdag
speelt het leven zich af
verstopt
onder een laag niet-gemeende uitlatingen
gecamoufleerd
achter onontwikkelde foto’s van food en drankjes
en eindeloze reacties op reacties op bedankjes
op fucks not given en andere stank voor dankjes

ondertussen wordt arbeid verricht volgens protocollen
waarin apathie wordt gestimuleerd en creativiteit
een lege huls is als niet-ontwikkelde fotorollen
ISO 100 of 200? 
Who cares! ik heb schijt
langzaam maar zeker ontwikkelt zich een patroon van absolute gelatenheid
waarin genoegen wordt genomen met middelmatigheid
in dankbaarheid

dank voor het niet herkennen van de menselijke wil
dank voor het niet erkennen van mijn talenten en mijn skills
dank voor het daarmee creëren van bewustwording en besef
voor het superchargen van mijn stamina
voor het oppompen van mijn lef

de verhouding ladders op het aantal mensen is 1 op 10010
slecht eentje klimt hoog genoeg om over het muurtje te kijken en vertaalt wat wij met zijn allen krijgen te zien

het is overdag, in het daglicht
het is daar waar het beeld wordt gevormd
het beeld waaraan je je dient te houden
volgens de algemene beeldennorm

dus welkom terug slapeloze nacht

het zijn de nachten
waarin alles dat me dwarszit tot leven komt
waarin woorden die zich overdag verstoppen achter in mijn mond
verschuiven naar het puntje van mijn tong

het zijn de nachten 
waarin twijfel heerst of leven op routine me happy maakt
waarin een flasback van de zoveelste afwijzing me steeds dieper en dieper raakt

twijfel en ongemak
rollen hand in hand in de spoorvorming
veroorzaakt door druppels die emmers doen overlopen
heb je terug van een tientje?
dan kan ik alle gevoelens
die ik oprecht vanuit mijn hart aan je gegeven heb weer van je overkopen

onderweg van het hart naar de mond
neemt elk woord in waarde toe
eenmaal uitgesproken
devalueert het als een malle
en is het net zoveel waard als paardenpoep

het piekeren, het nadenken,
het alsmaar malen en malen
en malen en malen en malen
begint klein als een korreltje zand
maar eindigt in immens grote kathedralen

en zo bouw ik 's nachts
gebouwen en pleinen
vijvers en fonteinen
krotten naast paleizen
poortwachters naast paladijnen

het zijn de nachten
waarin ik met open ogen leef
om het overdag weer te sluiten
voor de vele dingen waar ik niks om geef

moluxious

Geen opmerkingen:

Een reactie posten