in het licht
voel ik me ongekend
niet zichtbaar voor ogen
die het toch nooit in mij zullen zien
twijfel ik aan mijn nuttigheid
en of ik alles wat ik wil wel verdien
in het donker
laat ik los
zijn mijn twijfels minder zichtbaar
hoor ik een stem in mijn hoofd zeggen dat het allemaal wel goed komt
terwijl ik zit
aan de rand van de afgrond
in mijn verbeelding
verandert die rand
in de rand van mijn bed
en hoor ik die stem weer die me op haar eigen unieke manier geruststelt
wees niet bang njong
doe gewoon wat je voelt dat je doen moet
vertrouw dat God er altijd is
en je hart zal vullen met leeuwenmoed
ik merk nu pas
de diepe sporen die ze in mijn ziel heeft achtergelaten
een leegte gevuld met warme herinneringen en het urenlange praten
nachten zijn zo voorbij gevlogen
helaas te veel dingen niet gezegd
nu zit ik hier in het donker
en hoor ik in mijn hoofd hoe haar woorden alles in perspectief zet
in het donker
fluister ik zacht
"dank u voor het vertrouwen oma"
en terwijl ik zit aan de rand van de afgrond
vertrouw ik erop
dat het allemaal misschien wel goed komt
moluxious
Geen opmerkingen:
Een reactie posten