Ten Miles

Ik zie hem nog staan

Daar, op het hoekje van de straat

Onopvallend, blendend in the crowd,

Observerend, in zijn rechterhand vasthoudend aan
een brok staal geklonken aan een glad stuk beukenhout

In zijn linkerhand een aardbeiensmoothie
Slurpend 

Genietend 

Geanimeerd kijkend naar een vent 

die een polaroid probeert

te winnen bij een schiettent

In een oogwenk verdwijnt hij,

een lege smoothiebeker achterlatend

Weer aan het werk achter de dranghekken
die de stoep scheiden van de straten

Door de luidsprekers klinkt vol enthousiasme
"Ja dames en heren daar komen ze aan!"

Zijn cue om positie te kiezen
en er eens goed voor te gaan staan

Terwijl ik zijn knokkels wit zie worden
op het moment dat hij het hout stevig in zijn vuist sluit

En hij nog snel op een briefje kijkt
om er zeker van te zijn dat hij elk misverstand uitsluit

Denk ik bij mezelf 

Wat een goddamn motherfucking held
baas, kapitein

Ik wou dat ik een dag
de man met de hamer mocht zijn

Geef mij dat ding
en ik laat underdogs winnen

Laat zwervers met prinsessen trouwen

kabouters met reuzinnen

Geef mij dat ding
en ik zal alle vanzelfsprekendheid uit het leven slaan

en vervang het door
hoop en geloof
dat wonderen nog steeds bestaan